26 mei 2018 - Kirgizië - here we are

KIRGIZISTAN – HERE WE ARE!

 Ik denk  dat Djoser het saaie Bishkek wat wilde compenseren door ons te verwennen met een luxe hotel met prachtig uitzicht op de bergen. Dat ik ook deze nacht voor een deel wakker heb doorgebracht lag dus echt niet aan het hotel. Dan was het guesthouse in Kazakstan wel van een ander kaliber:  de hele nacht hondengeblaf, afgewisseld met serieus ezelgebalk en een enkel opgefokt hanengekraai...

Prima ontbijtje en gaan met die banaan, dit keer en route in 3 kleine busjes – een grote was niet geschikt voor de wegen die we zouden gaan berijden!

Onderweg heb ik een van onze Belgen geïnterviewd – en dat leidt toch altijd weer tot verrassende inzichten: Djoser is eigenlijk (doe mijn best om Vlaams te kallen) Bels, de reis is eigenlijk in Vlaanderen opgestart en, ja, je voelt al wat wij Nederlanders zenne, juist: busvulling!

Maar als ze er niet bij geweest waren zou ik ze wel gemist hebben - onze twee Mariakus en Marleentje en d'r Rudieke.
Her verhaal gaat nog even verder: wij Nederlanders hebben de Belgen Legio-Lease in de maag gesplitst. Dat wordt ons echt niet in dank afgenomen; als je daar ook nog Fortis bij optelt en nog zo wat akkefietjes met dienen Hollanders…

Een van onze wat meer doortastende Brabanders in de groep had al eens in zijn omgeving geopperd tijdens de Waals-Vlaamse twisten van eind vorige eeuw, om een nieuw land op te richten dat de naam moest dragen: Onder De Grote Rivieren. Dan zouden ze die Hollanders wel eens even een lesje lezen.

De busjes waren inmiddels gestopt bij de Buranatoren uit de 11e eeuw, een door een aardbeving afgeknot geval van 24 meter. Wat je nu ziet is het resultaat van een opknapbeurt door de Sovjets. 

Je kon naar boven…, maar wel via een uiterst smal wenteltrappeke met hoge afgesleten stenen treden en alleen halverwege een kijkgaatje. Nou, mij niet gezien met m’n claustrofobie.
Dacht ik, want ik had buiten Ineke gerekend. “Kom op, Alfons, je kunt het” en meer van dat soort heel lief gemeende maar ferm uitgesproken aansporingen. Ik kon hier dus niet onderuit. De 4e poging lukte zowaar en niet in het minst omdat Maria mij voorging in d’r beste Bels! Ja, ik voelde me wel enigszins tevreden met hen en met mezelf - oordeel de foto’s!

Rondom de toren was een veld met ‘Balbals’, stenen uit de 6-10e eeuw, met mooie tekeningen erop.

Weer terug de bus in, nu voor een echt-heel-werkelijk-prachtige reis richting Tamge. Lijkt wel Cappadocië rechts van de weg met de Middellandse Zee links.

Bij het meer hebben we een groepsfoto - de enige waar de gehele groep op staat!

    
Onderweg richting Tamge hebben we geluncht bij mensen thuis - let op, niet op de mat met je vieze schoenen!!. Inheemse plov (gekookte en gebakken rijst met stukjes rundvlees), smakelijke plakjes gebakken aubergine met tomaat, geraspte wortel met ongeveer een teen knoflook per hap en ladingen thee. In de tuin hadden ze een paar rennen met errug veel kippetjes erin en heel vriendelijke geiten.

      Op weg naar de volgende belevenis: arend-jacht.  Ik had dat al in Avifauna en op de Keukenhof meegemaakt dus ik heb me met Bart en een aantal mensen opgehouden op het plaatselijke kerkhof.

Voor het eten nog een fotoshoot gemaakt van de indrukwekkende bergformaties achter ons guesthouse.