28 mei 2018 - Karakol

De eerste dag zonder programma!

De groep zonder de Belse Emmekus ging naar het Przewalski museum. Ik ben ook niet meegegaan. Effe een daggie voor mezelf. Wat geslapen, kopje Nescafé met laatste chocolade-verjaardags-ei en naar de stad – wel een groot woord voor deze wat slordig verspreide bebouwing op Belgische wijze.

Het regende (!) en de wind nam toe tot storm! Overal geluid van klapperende golfplaten daken, er vloog op een paar meter afstand van mij een aluminium toegangsportaal voorbij, flinke takken vielen op de weg, reclameborden scheurden aan flarden --- Bar en Boos. Eerst een schuilplaats gezocht in een moskee, mooi van hout met blauw torentje en toen met ware doodsverachting schuifelend tegen de bebouwing aangedrukt (ook gevaarlijk want overal kwam bouwmateriaal naar beneden) een eettentje ingevlucht en daar hebben ze zonder elektriciteit toch een bakkie koffie en een pastei voor me bereid.

De storm nam iets af, ik waagde me naar buiten naar de Orthodoxe kerk. Wat bijzonder! Ook geheel van hout, met binnen de mooiste iconen en houten panelen en..., gras op de grond omdat het gisteren Pinksteren was en waardoor het helemaal naar hooi rook.   

 Later ontdekte ik zowaar een internetcafé en daar heb ik 3 uur lang foto's aan dit blog toegevoegd en verhalen afgerond.

Voor het eten me weer bij de groep aangesloten, Bart de kamersleutel gegeven (die ik tot mijn verbazing in mijn broekzak aantrof…) en via een détour met gesloten restaurant toch een goed eettentje gevonden.

Mijn rol als tijdelijk groepsleider viel niet bij iedereen in de smaak...