13 mei 2018 De eerste dag in Turkmenistan

(In het vliegtuig en nog 30 min naar Ashgabat). Zo de eerste dag zit er alweer bijna op. We hadden een heel uitzwaai comité en na 1 halte stapten dochter en kleinkinderen ook in de bus. Het afscheid van 2 opaas viel de lieverds wel zichtbaar zwaar.

Op Schiphol kennis gemaakt met enkele groepsleden. Het ziet ernaar uit dat het echt wel een seniorenreis is. (Dat wordt dus voor Heijmen de zaakjes wat opschudden..!?)
We vertrokken behoorlijk te laat vanwege onrustige luchten in Frankfurt en dat constateerden we daar ook ter plekke. Het vliegtuig bonkte flink op de luchtige wolkengolven.
Natuurlijk weer ellenlange gangen om van A43 naar B te komen en als je op B56 moet zijn en over 5 min gaat je vliegtuig en het begin van die gang B ziet er zo uit ...

foto van een eindeloze gang op -2

Onze reisleider ving ons heel attent op bij de gate en heeft het vliegtuig opgehouden tot iedereen er was..
(en nu nog de bagage..?)
De rest van de reis verliep tot nu toe goed. We hebben net een tussenlanding gemaakt in Bakoe en zitten nu samen aan een mooie rooie wijn in het vliegtuig. De aankomst op het vliegveld in Ashgabat was toch wel wat spannend. We mochten echt dus geen foto's maken en die hieronder is dan ook een ongelukje...

Toen iedereen naar bed was hebben Sander, Bart en ik voor de eerste keer een vredesbierdronkje uitgebracht. Er volgen er nog wel een paar (Alfons is soms wat ondeugend...).

RUBRIEK
Elk zichzelf respecterend (b)log heeft natuurlijk een rubriek. KEN UW REISGENOTEN leek me wel wat.
Startvraag: Waarom een vakantie/reis naar zulke onmogelijke landen…?
Mijn maatje Bart bijt het spits af. (ik laat hem dit zien en hij reageert wat gelaten “kan”. )
Hij is geïnteresseerd in buitenlandse culturen en hoe mensen vroeger en nu daar leven. Nu past dit helemaal bij hem want hij komt uit een familie die best wel op het buitenland is georiënteerd. Wat heet, Bart heeft zelfs een stoer huis in een mooie steeg in het fantastische Collobrieres, een half uurtje rijden van de Cote d’Azur.
En wat het nog meer bijzonder is.., het optrekje aan de overkant is ook van hem. En dat wil hij graag kwijt. Dus heb je belangstelling om het voor een heel mooi klein prijsje te kopen, give a yell! (Het is wel een klushuisje, over enige bijstand van mij, Alfons, is te onderhandelen…).
Verder met de rubriek. Bart is wel benieuwd naar de gebouwen en het transport (ik hoor al verontrustende verhalen over de toestand van de wegen dus hij kan zijn lol nog op). Hij vindt wel dat er in de afgelopen ca 30 eeuwen wat minder oorlog gevoerd had mogen worden.
Tot zover Bart. Nu nog kijken of andere groepsleden ook hun verhaal aan mij kwijt willen en hoe ik dit verhaal bij jullie krijg…

.....
Het is allemaal gelukt! Om 23 u kwamen we aan in Ashgabat. Met verbazing de honderden meters lange aankomstgang bekeken met om de 50 m een agent en onze groep als enige passagiers. Op hypermoderne scanapparatuur ons ingemeld en na ca. 1,5 uur reden we in de bus naar ons protserige hotel met super aardig personeel en waar ze voor 1 dollar 24 u wifi hebben maar zonder sociale media... nog even gezeten met onze reisbeleider die er nogmaals sterk op aandrong vooral geen foto's te maken - het is echt een bijzonder land (...!?) We luisteren naar hem en zullen zien.