13-14 mei 2018 - Ashgabat

'Stad van de liefde' is de vertaling... Nu kreeg ik die associatie niet direct of eigenlijk helemaal niet. De stad is in 1948 door een aardbeving totaal verwoest. Meer dan 110.000 doden. En daarna weer helemaal nieuw opgebouwd. De toenmalige president ging na de onafhankelijkheid in 1991 (helemaal) totaal 'los'. Hij besteedde een groot deel van de niet geringe inkomsten uit olie en gas om de stad op een bijzondere witte manier vorm te geven.

Het moet gezegd worden, ik heb niet vaak zo'n bijzondere stad gezien. Je maakt je een voorstelling van een centrum met veel gebouwen waarin marmer is verwerkt. Nou, die voorstelling schiet schromelijk te kort. Een gebied van ca 3x5 km geheel ingenomen door marmeren ministeries, academies, hotels, grote woongebouwen, veel groen en brede wegen; vaak met middenbermen met fonteinen... Onwezenlijk vooral omdat er niemand is te bekennen op een paar soldaten, Bart en ik en nog wat mensen na die aan het vegen of aan het wieden zijn in de parken en groenstroken. Grote pleinen leeg, gebouwen dicht en ons inziens soms leeg staand, militairen die ons naar de trottoirs verwijzen..., very strange. Overigens is het groen prachtig met veel bloeiende bloemen. 

   We kwamen op een ommuurde plek en daar zagen we 2 graven en voor de rest alleen maar zandheuvels. De vriendelijke man bij de ingang zei dat de doden onder het zand boven op elkaar zijn begraven en dat dat nog steeds gebeurt, de reden waarom dit gebeurt, is mij niet bekend

De groep was met de bus de stad ingegaan, Bart en ik zijn gaan lopen.  Lekker temperatuurtje (ruim 25 graden) tot 3 uur toen het begon te regenen. We zijn een bus ingestapt die (toevallig?) de goede richting uitging... warempel tot op 10 min lopen van ons hotel!

Op onze wandeling door Ashgabat hebben we toch minstens ca. ongeveer 386 mensen de hand geschud. We kregen nog bijna ruzie omdat iemand ons bij een feest in een grote hal handdoeken ten geschenke wilde geven die we niet wilden / konden accepteren...

Ik heb met mijn kleine fototoestel een aantal mensen gefotografeerd, wat ze vaak prachtig vonden.  Eén dame wilde niet omdat haar man haar dan klappen op haar wangen zou verkopen. Dat was in een museum waar ik de mooiste foto's heb gemaakt.

We hebben bij een tentje dat in Rotterdam niet zou misstaan lekkere salades (zonder vlees !!!) gegeten en prima koffie gedronken. Hoe is 't mogelijk... Wat een stad met veel gezichten.

Rond 7 uur ’s avonds gingen we het hotel opnieuw uit om nog wat te eten. In een park stond een gebouw wat zomaar een restaurant kon zijn. We gingen naar binnen en werden als de allerbeste vrienden onthaald! Ter ere van een islamitisch feest werden we gefêteerd.

 Ik gaf aan de jongedame die als enige wat Engels sprak een ketting met klompjes cadeau die Anja mij bij het weggaan in Haarlem nog in de hand had gedrukt met de woorden "Je weet maar nooit of het te pas komt". Nou, de jonge dame was er zeer blij mee!

We hebben allebei nog een mooie kalender gekregen waar we een kind onderweg en de receptioniste van het hotel blij mee hebben gemaakt