19 mei 2018 - Buchara

Eindelijk weer eens een goede nacht. Lekker weertje, veel zon en 27 graden Celsius verwacht.
De groep is een beetje bezig met hoe dat nou zit tussen Bart en mij… “Zijn jullie een stelletje?” “Jullie zijn zo elkaars tegenpolen, kan dat wel…!?” Ik heb ze natuurlijk 😉 naar mijn reislog verwezen – logisch toch. En, ja, op de (k)ara(l)piet- avond heb ik enkelen ook wel over ons gedeelde opa-schap verteld.

RUBRIEK Dat schiet niet zo hard op. Ik ondervraag nu maar mensen zo onder het lopen. F. is al op de lagere school door een juf van haar geïnfecteerd met de Zijderoute-koorts. Zij geeft aan dat zij haar man heeft meegetroond naar deze reis. Dat zal wel wat gedoe geven als hij dit blog leest… F. wist niet goed waarom ze nu pas de reis heeft ondernomen. Wellicht omdat ze nu met pensioen is? In elk geval voelt ze zich nu nog fit genoeg om een dergelijke reis te maken

Met een gids, een kwieke dame uit Buchara zelf, de stad verkend. Hier veel gemetseld – terwijl in Khiva nog veel met leem is gebouwd (reden waarom de bebouwing er vaak slecht aan toe is en ze steeds meer gebakken materiaal gaan gebruiken bij de restauratie). In Buchara zijn nog maar enkele gebouwen van voor 1700 in de stad, bijvoorbeeld een oude moskee met een ingang op -1 en een ingang op de begane grond. Het gebouw was eerst een christelijke kerk en is door de Arabische overheersers omgebouwd tot moskee… er gebeurt niet veel nieuws in de loop der eeuwen.

Op verschillende plekken in de stad zijn wegkruisingen overbouwd met koepeldaken, en in deze gebouwen vestigden zich de bankiers, juweliers of hoedenmakers, aangename temperatuur in deze gebouwen en de neringdoenden lekker  bij elkaar! 

Enkele van de oudste gebouwen zijn de zeer bijzondere Kalyon Minaret van 1127!!, en de wallen rond het oude fort. Aan de overzijde van het oude fort is een moskee met een overdekt terras aan de voorzijde - zie de foto die ik gemaakt heb langs de houten pilaar omhoog.

De stad had vroeger veel water, echter over het algemeen stilstaand, waardoor er veel ziektes waren en de gemiddelde leeftijd niet meer was dan 32 jaar 👹. Daar is nu nog een waterreservoir van over in het centrum van de stad. Aan dit water is een prachtige medressa gebouwd en rondom het waterreservoir hebben restaurants en cafés hun tafels en stoeltjes uitgestald waar je kunt eten en flaneren en ‘s avonds heel goed de dag op aangename wijze kunt afsluiten.

Wat moeten de bewoners allemaal hebben meegemaakt! Dat is toch heel wat anders dan in Nederland waar zoals een moeder van een van mijn reisgenoten zei de halve bevolking lijdt aan phpd... (pijntje hier, pijntje daar).