1 juni 2018 - (Richting) Almaty
1 juni 2018 - Almaty, Kazachstan
Laatste reis dag😭...
De Charyn Canyon...
Geweldig... ik liep met een paar van onze Belgen mee en zag ineens allerlei gezichten en monsters in de uitgekerfde rotsformaties en ik zie anders nooit iets in wolken of rotsen dus dat moet wel iets met die Belgen te maken hebben. We komen een paar Duitsers tegen en we waren een beetje in een melige stemming. Zegt d'n ene Belg: "Ik ben een Chinees", zegt d'n andre Belg: " Wij hebben de oorlog gewonnen", zegt d'n Hollander (ik dus): " 'Twas een ongelukse" (waarbij ik natuurlijk duidde op het feit dat hij een Chinees was). Ik schat zo in, dat we de Duitsers enigszins in verwarring achter hebben gelaten.
Daarna een lekkere picknick en weer in de bus richting Almaty.
Greetje overhandigde ritueel het geld aan Sander dat we hadden ingezameld. Sander bedankte de groep hartelijk en ging daarna naar zijn kamer. Er was die (laatste!) avond geen gezamenlijke maaltijd afgesproken wat een aantal reisgenoten was ontgaan en wat ze erg jammer vonden.
Ik heb uiteindelijk met ca. 10 mensen Kazakstaanse Pizza gegeten. Paul had er ook een besteld en die werd na de koffie met apple-pie geserveerd. Goeie tent maar beetje traag....
De laatsten in de rubriek zijn denk ik de meest reislustige groepsgenoten. De Emmekus uit B gaan al decennialang met z'n 2-en op pad. Waarom nu naar Centraal Azië? Omdat ze daar nog niet geweest waren en het leek ze wel een mooi moment. Ze vonden de opbouw van de reis, eerst steden, dan natuur goed. Ze hebben zich trouwens zeer diepgaand op de reis voorbereid en gingen vaak met z'n 2-en, dus zonder de groep op pad. Dat wil helemaal niet zeggen, dat ze zich afzonderden. M was altijd wel bereid tot een hartelijke glimlach en M becommentarieerde op haar onnavolgbare Antwerps de situatie van dat moment.
Moeder en dochter zijn ook al toch wel ongeveer overal geweest. Alaska, Afrika, China, je kunt het zo gek niet bedenken of ze zijn er geweest. Dochterlief ondersteunt moeder fantastisch en staat altijd klaar met haar mobiel om een en ander met foto's en een snelle ter zake doende hemeltergend assertieve opmerking te larderen. Centraal Azië leek hun een pittige reis. Mam is sinds kort wat minder goed ter been dan voorheen dus nu of nooit om deze reis naar de zijde en de natuur te gaan ondernemen (wat overigens niet wil zeggen dat Mam ook maar ergens voor terug schrikt…).
De Russisch Orthodoxe Kathedraal van Almaty stond helaas-helaas in de steigers. Dat weerhield ons er niet van om binnen de mooiste iconen en schilderijen te bewonderen.
Weer buiten speelde zich van alles af: - kinderen renden rond tussen honderden duiven, waren aan het stoeien of met konijnen aan het poseren, iemand verkocht ijs, een ander ballonnen, echt een bruisend kerkplein!!
I feel sorry for the germans ;-)
Altijd knus die Belgen erbij.