17 mei 2018 - Khiva

 Eerst  maar eens even een legende. Jullie kennen misschien Shem, de zoon van Noah. Hij was op zoek naar water en, tja, verdwaalde een beetje buiten Palestina. En toen kwam hij in Oezbekistan en ontdekte daar een bron. Met zuiver water. Hij moet toen iets geroepen hebben als Hieva ... en zo is de naam van deze plek Khiva geworden. (De legende was wat korter maar ik heb hem voor jullie wat opgesmukt).

De Khivaren stonden trouwens bekend als 'slagers' omdat ze zich behoorlijk schuldig maakten aan barbaarse wreedheden. Geen karavaan was veilig voor deze Khivaren. Een van de lucratiefste handeltjes was de salvenhandel waar met name in de 18e en 19e eeuw goed aan werd verdiend.

Khiva is laatst nog in het nieuws gekomen. Er wordt in de omgeving veel katoen verbouwd. In de herfst wordt er met man, macht en kind op het land gewerkt. En nu hebben sommige grootwinkelbedrijven katoen uit Khiva / Oezbekistan in de ban gedaan vanwege deze moderne kindonvriendelijke en slavernij-achtige praktijken.

Terug naar de stad met zijn labyrinth van medressen, moskeeën en paleizen. Alles en overal vergeven van de souvenirverkopers. Echt overal staan ze met dezelfde Chinese prullaria. En je struikelt over groepen met een gids. Maar als je daar doorheen kijkt dan zijn de gebouwen en de binnenhoven eigenlijk buitengewoon prachtig.

Overal die mooie tegeltableaus, op de toegangen en de muren in de gebouwen – met veel blauw erin want dat is de favoriete kleur van de Soennieten, en de kleur van de hemel. En dan die overdekte nissen op de binnenhoven met de mooiste houten plafonds in allerlei verschillende dessins en kleuren. Het is in werkelijkheid nog mooier dan je je kunt voorstellen!

Veel trouwparen gezien (niet dat ze er blij uitzagen hoor...) en lekker gegeten op een dakterras.

We hadden een goeie gids die het volgens Bart heeft gehad over zeehonden in het Aralmeer. We kwamen erop uit dat het dan wel klapmutsen geweest moesten zijn. Dit natuurlijk in de groep gegooid… Niemand wist wat een klapmuts was… en ook niet wat een karapiet was, maar dat was wel na een paar flinke speciale bieren waarmee we deze dag in een wat kleiner comité hebben afgesloten